o narzędziach

См. также в других словарях:

• antyseptyka — ż III, CMs. antyseptykayce, blm med. «niszczenie żywych drobnoustrojów, np. w ranach, na narzędziach chirurgicznych, w pomieszczeniach, w celu zapobiegania zakażeniu; wyjaławianie bakteriologiczne» ‹z gr.› …   Słownik języka polskiego

• cecha — ż III, CMs. cesze; lm D. cech 1. «element odróżniający lub charakteryzujący pod jakimś względem istoty lub przedmioty, ich czynności i stany, oraz procesy i zjawiska zachodzące w otaczającej rzeczywistości; właściwość, rys, znamię» Cecha… …   Słownik języka polskiego

• czynny — czynnynni, czynnynniejszy 1. «wykonujący jakąś czynność; pracujący, działający» Wszyscy byli czynni, krzątali się. ∆ biol. Ciało czynne «ciało organiczne wywołujące reakcję w organizmie żywym» ∆ chem. Pierwiastek czynny «pierwiastek wykazujący… …   Słownik języka polskiego

• faza — I ż IV, CMs. fazie; lm D. faz . 1. «stan procesu, układu lub rozwoju zjawiska w określonej chwili; stadium» Faza przejściowa. Faza rozwojowa kultury, nauki. Fazy rozwojowe roślin. Budowa wchodzi w nową, końcową, ostateczną fazę. Choroba… …   Słownik języka polskiego

• jednoręczny — jednoręcznyni 1. «mający jedną rękę sprawniejszą od drugiej, wykonujący większą część czynności jedną ręką» 2. «o przedmiotach i narzędziach: przystosowany do posługiwania się nimi jedną ręką» Jednoręczny młotek. 3. → jednoręki …   Słownik języka polskiego

• języczek — m III, D. języczekczka, N. języczekczkiem; lm M. języczekczki 1. zdr. od język w zn. 1 Kot lizał się ostrym języczkiem. 2. «u człowieka i niektórych ssaków: stożkowate uwypuklenie podniebienia miękkiego skierowane ku jamie gardłowej» 3. «część… …   Słownik języka polskiego

• miernictwo — n III, Ms. miernictwowie, blm 1. «dział geodezji zajmujący się pomiarami mniejszych obszarów, przy których nie uwzględnia się kulistości Ziemi» ∆ Miernictwo górnicze «gałąź techniki obejmująca ustalanie i wykreślanie na mapach położenia wyrobisk… …   Słownik języka polskiego

• ostry — ostrzy, ostrzejszy 1. «o narzędziach, przyrządach, przedmiotach itp.: mający kłujące zakończenie lub tnącą, wyostrzoną krawędź przeznaczoną do cięcia, krajania» Ostry nóż. Ostra siekiera. ∆ Ostry nabój «podstawowy rodzaj naboju z pociskiem do… …   Słownik języka polskiego

• ręczny — ręcznyni 1. «wykonywany, wykonany ręką, rękami, bez użycia maszyny lub skomplikowanego przyrządu; niemechaniczny, nie zmechanizowany» Haft ręczny. Koronka ręczna. Pismo, pisanie ręczne. Praca ręczna. Ręczny transport bagażu. Sweter ręcznej roboty …   Słownik języka polskiego

• rzezak — m III, D. a, N. rzezakkiem; lm M. i «rodzaj specjalnego ostrza w sieczkarni, pługu lub innych gospodarczych narzędziach mechanicznych; także: nóż» …   Słownik języka polskiego

• jednoręczny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} posługujący się zwykle jedną, sprawniejszą ręką przy wykonywaniu wszelkich czynności {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień